Sensowna teściowa

(Mk 1,29-39)

Uwolnienie opętanego w synagodze w Kafarnaum, nie było pierwszym cudem, jakiego dokonał Jezus. Wcześniej był obecny na weselu w Kanie Galilejskiej, gdzie w cudowny sposób przemienił wodę w wino. Zachowanie się Jezusa w synagodze, Jego słowa i Boska moc, jaką okazał pośród  zgromadzonych tam mężczyzn, po ludzku stały się jego znakomitą autoreklamą. Natychmiast rozeszli się oni do swoich domów i mieli o czym opowiadać.

Tymczasem Jezus udał się do domu Szymona i jego brata Andrzeja. Udali się tam również ich wspólnicy, Jan i Jakub. Wszystkich wspólników rybackiej firmy połączyła teraz nowa misja do której Jezus ich powołał.

Kiedy pełni wrażeń,  przekraczali próg domu, w którym zapewne wiele razy wcześniej bywali, natychmiast podzielili się z  nowym Mistrzem domowym kłopotem, a mianowicie, teściowa Szymona leżała w gorączce. O jego żonie i dzieciach nic Ewangeliści nie wspominają. Musiała więc zaistnieć taka sytuacja życiowa, że teściowa, znalazła się pod opieką zięcia, co było w tamtejszym zwyczaju. Teraz była chora.

Św. Marek, który w swej Ewangelii zapisał katechezę Piotra Apostoła zostawił nam niesłychanie subtelny, intrygujący i piękny obraz jego teściowej. Odnosimy wrażenie, że była to kobieta wyjątkowa. Jezus ująwszy ją za rękę, podniósł. Pięknym ludzkim gestem ujęcia za rękę, okazał Boską moc. Jakże niezwykła w swej zwyczajności była jej reakcja – uzdrowiona, bez słowa komentarza wstała i usługiwała im. Można powiedzieć, że miała w sobie ukształtowanego ducha służby i pewnie była to jej naturalna postawa. Jednakże od tego momentu, uzdrowiona przez Boga, wróciła do służby, ale już zupełnie inna. To była jej świadoma i wolna decyzja. Służba stała się w jednym momencie jej największym zaszczytem, jaki mógł ją w życiu spotkać. Służyła teraz samemu  Bogu i ludziom. I to nie była jakaś wymyślona idea, to była konkretna służba, osoba osobie – Jezusowi Bogu-Człowiekowi i braciom.

Zapewne wielu, spośród cudownie uzdrowionych wraca do swoich zajęć, obojętnie na jakim są szczeblu, tak jak do służby. Wraca, będąc już zupełnie innymi ludźmi. Są wolni i bogatsi o doświadczenie Jego szczególnej obecności w ich życiu i Jego mocy. To doświadczenie , jeżeli jest prawdziwe, tak jak to było z teściową Szymona, przekłada się na służbę każdemu człowiekowi, niezależnie od zajmowanego miejsca w społecznej hierarchii. Można powiedzieć za św. Łukaszem, że mają głębszą świadomość, że „ręka Pańska jest z nimi” (por. Dz 11,21).

Może niekoniecznie trzeba w życiu oczekiwać cudownej, nadprzyrodzonej interwencji Boga. Może wystarczy chwila refleksji rozumu oświeconego wiarą, aby powrócić do naszych zadań, do szkoły, do korporacji, do firmy, do administracji, do policji, wojska itp., świadomie służąc Jezusowi Bogu i ludziom.

Zaciekle walczył do niedawna świat z niewidzialnymi terrorystami. Oczywiście, że byli, ale jakże ich medialnie rozdmuchano? Walczy teraz świat z niewidzialnym wirusem. Oczywiście, że jest, ale jak nim medialnie terroryzuje? Za tymi sztucznie  wygenerowanymi zasłonami, niewielu myśli o zniewoleniu wszystkich. Wydaje się, że jest to proces nieuchronny. Czy rzeczywiście nic nie możemy  zrobić?  Teściowa Szymona pokazała sposób. Jej zięć, też się tego nauczył. Znakomicie pojął to św. Paweł i wszyscy członkowie Kościoła Chrystusowego, którzy poważnie Go traktują. Choć jest ich niewielu, ale mogą wiele, bo z nimi jest Chrystus!

                                                                       Ks. Lucjan Bielas

Ogłoszenia Duszpasterskie

V Ndz. Zw. – 07.02.2021r.

            W środę liturgiczne wspomnienie św. Scholastyki i Nowenna do MBN Pomocy.

            W czwartek wspomnienie NMP z Lourdes – Światowy Dzień Chorego. Po Mszy św. wieczornej adoracja Najświętszego Sakramentu.

            W piątek odmawiamy Koronkę do Bożego Miłosierdzia.

            W przyszłą niedzielę po Mszy św. o 11.30 zmiana tajemnic Róży Dzieci Fatimskich.

            Dziś nowy numer Głosu Parafialnego / 29 Światowy Dzień Chorego, o św. Józefie,  konkurs, Polskie Stowarzyszenie Obrońców Życia, intencje

            Dziękujemy wiernym z ul. Wachlowskiego numery dwa, za sprzątanie kościoła i złożoną ofiarę. Msza św. w ich intencji będzie odprawiona w pierwszą środę marca o g. 18.00. W tym tygodniu prosimy o sprzątanie kościoła parafian z ul. Wachlowskiego – wszystkie czwórki.

Synagoga w Kafarnaum

(Mk 1,21-28)

Kafarnaum za czasów Jezusa było sympatycznym miasteczkiem nad brzegiem jeziora Galilejskiego. Jest ono Po Jerozolimie najczęściej wymienianą miejscowości w Nowym Testamencie. Liczba ludności w tamtych czasach sięgała 1000 – 1500 osób głównie zajmujących się rybołówstwem, rolnictwem i rzemiosłem. W pobliżu szedł trakt handlowy Via Maris, łączący Egipt z Damaszkiem, stanowiący swoistego rodzaju okno na świat. Z obrotami handlowymi związana była komora celna. O znaczeniu zaś miasteczka w strategii rzymskiego okupanta świadczył stacjonujący tu garnizon wojskowy. Mieszkańcy posługiwali się językiem aramejskim, choć również w użyciu był język grecki. Z relacji zaś Józefa Flawiusza wiemy, że w Kafarnaum był dostępny również lekarz.

Centrum życia religijnego stanowiła miejscowa synagoga. Dziś możemy oglądać ruiny synagogi zwanej „białą” z czasów bizantyńskich, wybudowanej najprawdopodobniej  na tym samym miejscu, co budowla z czasów Chrystusa. W jej  pobliżu  znajdował się, według Ewangelii synoptycznych, dom Apostołów Szymona, czyli Piotra i Andrzeja.

Jezus wyjątkowo upodobał sobie tę miejscowość i jej mieszkańców. W domu Piotra uzdrawił jego teściową, w komorze celnej powołał Mateusza, a także wskrzesił córkę Jaira, jednego z przełożonych lokalnej synagogi. Właśnie ta synagoga była dla Jezusa miejscem o szczególnym znaczeniu.

Św. Marek  opisuje początek niezmiernie ważnego przesłania Jezusa w murach wspomnianej synagogi. Już sam głos przemawiającego w niej Jezusa i  jakość  głoszonego przesłania były wyjątkowe: Zdumiewali się Jego nauką; uczył ich bowiem jak ten, który ma władzę, a nie jak uczeni w Piśmie. Jednakże była w  tej synagodze, oprócz zgromadzonych wiernych, jeszcze inna jeszcze rzeczywistość, niebędąca człowiekiem, ale przez człowieka przyniesiona.  Był właśnie w synagodze człowiek opętany przez ducha nieczystego. Zaczął on wołać: „Czego chcesz od nas, Jezusie Nazarejczyku? Przyszedłeś nas zgubić. Wiem, kto jesteś: Święty Boży”.

Duch nieczysty wie, kim jest Jezus, ale nie pragnie Jego miłości. Czuje natomiast śmiertelne zagrożenie, jakie wynika z tego spotkania z Panem Wszechświata. Jezus tymczasem miał świadomość całkowitej władzy nad szatanem, co uzewnętrzniło się w wypowiedzianych przez Niego słowach, skierowanych do złego ducha: „Milcz i wyjdź z niego”. Jezus oddzielił złego ducha od człowieka. To mógł zrobić tylko Bóg, Ten, który stworzył cały świat, aniołów i człowieka. Ta interwencja okazuje się ratunkiem dla opętanego człowieka. Jezus przywrócił mu pokój i wolność. Warto zwrócić uwagę na to, że nie odbyło się to bezboleśnie. Wtedy duch nieczysty zaczął go targać i z głośnym krzykiem wyszedł z niego.

Potęga Jezusa nie jest kategorią tego świata. Pieniądze, władza i wszelkie formy ludzkiej dominacji, są w jaskrawej sprzeczności z Jego postawą służby, wynikającej z bezgranicznej miłości, posuniętej do umycia człowiekowi nóg i oddania życia za jego wolność i pokój. Paradoksalnie szatan o tym wie lepiej, aniżeli niejeden człowiek.

Nieco później, w synagodze w Kafarnaum,  po cudownym rozmnożeniu chleba, Jezus wypowie jedno z najważniejszych przesłań swojej misji, które wielu zbulwersuje i będzie bulwersować: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Jeżeli nie będziecie spożywali ciała Syna Człowieczego i nie będziecie pili krwi Jego, nie będziecie mieli życia w sobie. Kto spożywa moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a Ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.  Tak więc przez zapowiedzianą Eucharystię Jezus, Bóg-Człowiek chce zamieszkać w każdym z nas, po to, by każdy z nas ludzi mógł zamieszkać w Bogu. Wokół niej będzie kształtował się Jezusowy Kościół, którego bramy piekielne nie przemogą.  I tego szatan znieść nie może, choć będzie walczył o dusze ludzkie do ostatniego człowieka.

Zły duch przez wieki usiłuje, na różne sposoby, wartościami tego świata  zawładnąć człowiekiem, często ze znakomitym skutkiem. Swoje akcje, jak widzimy lubi zaczynać niestety od kobiet. Jest szalenie wulgarny, krzykliwy, bezwzględny i żądny krwi. Patrząc na osoby pozostające w jego władaniu, ma się wrażenie spotkania z czymś nieludzkim, albowiem  pozbawionym piękna, miłości i rozumu.

Można odnieść wrażenie, jakoby te mury synagogi w Kafarnaum nabrały pewnego symbolicznego znaczenia. To tak jakby czas dla nich przestał istnieć. Jest w nich wielu zgromadzonych, ale bezradnych i biernych, jest trochę opętanych. Tylko Jezus ma władzę zrobienia w tej „synagodze” właściwego porządku, bo nad szatanem ma władzę tylko Bóg. Więc jak najszerzej otwórzmy drzwi dla Niego.

                                                                                                             Ks. Lucjan Bielas

INTENCJE MSZALNE 01.02 – 07.02.2021r.

Poniedziałek 01.02

7.00 + Kazimierz PIEJKO od sąsiadów z ul. Wiejskiej

18.00 + Renata KOZUB od brata z rodz.

18.00 + Krzysztof DAŃCZAK w 10 rocz. od rodziców

Wtorek 02.02 święto Ofiarowania Pańskiego (MB Gromnicznej)

7.00 + Renata KOZUB od Zakładu Pogrzebowego Orfeusz

7.00 + Alfreda MUCHA w 8 rocz.

18.00 + Stanisław BAC od siostry Marii z córką i wnuczką

18.00 + Maria GUZY od córki z rodz.

I Środa 03.02 św. Błażeja

7.00 za ks. Mariusza o BB i potrzebne łaski od Bractwa św. Józefa

7.00 za ks. Lucjana z okazji imienin o BB i potrzebne łaski

18.00 zbiorowa za żyjących

I Czwartek 04.02

7.00 + Zbigniew PASEK od Katarzyny i Eugeniusza Grzybowskich z dziećmi

7.00 + Renata KOZUB od Cecylii Fijoł

18.00 + Wojciech KOSIARSKI w 10 rocz. od mamy

I Piątek 05.02 św. Agaty

7.00 + Renata KOZUB od rodz. Huberów

7.00 + Kazimierz PIEJKO od sąsiadki Kazimiery z rodz.

18.00 zbiorowa za zmarłych

I Sobota 06.02 św. Piotra i Pawła Miki z towarzyszami

7.00 + Renata KOZUB od koleżanki Beaty Sermak z rodz.

18.00 + Barbara JARMOŁOWICZ w 1 rocz. od siostry

18.00 za kapłanów, zelatorów i czcicieli MB Różańcowej

V Niedziela Zwykła 07.02

7.00 + Tadeusz SMAGACZ w 5 rocz. od żony i dzieci z rodzinami

8.30 + Stanisław RAK od mamy

10.00 + Maria STOCERZ w 10 rocz. od syna z rodz.

11.30 + Józef ŚLUSARCZYK od syna z rodz.

12.45 za parafian

17.00 + Zbigniew PASEK od byłych i obecnych sąsiadów

Ogłoszenia Duszpasterskie

IV Ndz. Zw. 31.01.2021r.

            We wtorek święto Ofiarowania Pańskiego. W tym dniu szczególną modlitwą otaczamy osoby, które żyją konsekracją zakonną. Zapraszamy na Mszę św. o g. 7.00 lub 18.00. Prosimy o zabranie z sobą świecy.

            W pierwszą środę miesiąca na Mszy św. o g. 7.00 czcimy św. Józefa razem z Bractwem. Wieczorna Msza św. zbiorowa za żywych.

            Czwartek to dzień naszej adoracji.

            W pierwszy piątek spowiedź od g. 17.00. Msza św. wieczorna zbiorowa za zmarłych.

            W pierwszą sobotę o g. 17.15 Żywy Różaniec zaprasza do wspólnej modlitwy.

            Dziękujemy wiernym za dar 2330 zł, złożony do puszki a przeznaczony dla ofiar trzęsienia ziemi w Chorwacji.

            W tym tygodniu prosimy o sprzątanie kościoła wiernych z ul. Wachlowskiego, numery 2. To jest najmłodsza część parafii i bardzo ich prosimy, aby coraz bardziej brali odpowiedzialność za nasz wspólny dom – kościół parafialny.

Dlaczego Jezus nie ratuje nas, tak jakbyśmy tego oczekiwali?

(Mk 1,14-20)

Komu podpadł Jan Chrzciciel?

Niewątpliwie jego nauczanie nie było miłe przedstawicielom świątyni, gromadził tłumy. Był popularny, a poza tym wzywał do prawdy, a co za tym idzie odejścia od grzechu. To nie była droga ich pobożności, a na dodatek pewnego rodzaju konkurencja, choć przecież sam był z rodu kapłańskiego. Chociaż nie mamy wprost dowodów na to, że przywódcy religijni Narodu maczali paluszki w uwięzieniu Jana, to jednak możemy przypuszczać, że dla wielu z nich zniknięcie tłumów i zamilknięcie Jana było komfortową sytuacją.

Sprawcą uwięzienia Jana, można powiedzieć fizycznym, był Herod Antypas. Był to  wtedy prawie pięćdziesięcioletni pan, uwikłany w konkubinat ze swoją krewną i bratową, Herodiadą. Ta dama wtedy już dobrze po czterdzieste  wniosła w ten związek swój dominujący charakter, bezwzględne zachowanie (zapewne po dziadziusiu, Herodzie Wielkim) i córkę Salome, z pierwszego małżeństwa. Jej charakter, niemający wiele wspólnego z prawdziwą kobiecością, przeszedł do historii świata przez fakt przymuszenia Heroda Antypasa do uwięzienia Jana Chrzciciela i do jego zabójstwa, który to otwarcie krytykował ich związek, jako niepodobający się Bogu (Mt 14,1-12).

Uwięzienie i zabójstwo Jana Chrzciciela przyniosły ulgę jego przeciwnikom. Niewygodny prorok zamilkł, tłumy się rozeszły, uczniowie powrócili do swych domów i zajęć.

- Czy więc Jan przegrał? 

- Nic podobnego! Jan zwyciężył, nie ugiął się bowiem przed grzechem i kłamstwem. Śmiercią swoją przypieczętował prawdziwość nauki, którą głosił jako prorok z polecenia samego Boga.

- Dlaczego to, Pan Jezus po ludzku rzecz ujmując, zachował się biernie wobec faktu uwięzienia Jana?

Patrząc na całe dzieło zbawienia, na śmierć Jezusa i Jego zmartwychwstanie, odpowiedź jest prosta – to uwięzienie wpisywało się w całość dzieła odkupienia. Są wartości większe niż doczesne życie człowieka. Wiedział o tym Jezus, wiedział o tym Jan. Jezus zostawił Jana, jako człowiek, ale będąc prawdziwym Bogiem, nigdy Jana nie opuścił. I on, to też wiedział.

- Czy  trud Jana i zaangażowanie uczniów  poszło na marne?

Jezus pozwolił umrzeć Janowi, ale nie jego dziełu, dlatego też Ewangelista napisał: Gdy Jan został uwięziony, przyszedł Jezus do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię”. Tu w Galilei nad brzegiem jeziora odnalazł uczniów Jana, których wcześniej poznał przy Proroku. Posiadali małą firmę rybacką, umieli ciężko pracować  w zespole i to w trudnych warunkach, a przy tym  z największą powagą traktowali sprawy wiary. Mieli swojego bossa Szymona, który z natury znakomicie nadawał się  do pełnienia  funkcji szefa. Posiedli umiejętność nawiązywania kontaktów z klientami, ponieważ ryby trzeba było sprzedać jak najszybciej. Jako przedstawiciele klasy średniej, byli najlepiej przygotowani do przyjęcia Ewangelii i skutecznego jej głoszenia. Ani uczeni, ani bogacze, ani bezrobotni, nie dysponowali takimi osobistymi walorami, jak ci prości rybacy.

Tak więc Jezus podjął dzieło Jana i przejął jego uczniów po to, aby stworzyć nową rzeczywistość – Kościół. Kształtował małą  grupę Apostołów, jednocześnie działając z tłumami. Zachował przez to, właściwe proporcje między elitarnością z jednej strony a otwarciem się na świat z drugiej.

Warto o tym pamiętać szczególnie dziś, kiedy wielu słabnie w wierze i odchodzi z Kościoła w przekonaniu, że dni jego są policzone. Ten proces, nie pierwszy w historii, zapewne będzie się jeszcze pogłębiał, aż odpadną wszyscy pozbawieni żywej łączności z Chrystusem. On – Jezus swojego dzieła, swojego Kościoła nigdy nie opuści. I choć następcy św. Piotra i Apostołów są nieraz bardzo słabi i ułomni, to On Jezus Wszechmocny Bóg, i tak jest z nimi.  Tak naprawdę idzie więc o łączność z Nim, przy jasnym nazywaniu zła, złem. I tu znów św. Jan jest znakomitym przykładem.

Bywa, że niektórzy kapłani, biskupi i wierni odchodzą od Kościoła zgorszeni, uważając, że wiedzą lepiej i że są bardziej święci.  Choć  ich krytyczne spojrzenie  może być całkiem słuszne, to odejście  jest piramidalną głupotą.

Za Wiktorem Franklem, który sparafrazował słowa La Rochefoucaulda, można pokusić się o stwierdzenie: „że jak wichura gasi nikły płomień, ale podsyca ogień, tak samo przeciwności losu i tragedie podkopują słabą wiarę, lecz umacniają silną”.

                                                                                   Ks. Lucjan Bielas