PARAFIALNE REKOLEKCJE WIELKOPOSTNE

NIEDZIELA PALMOWA Msze św. z nauką: 7.00, 8.30, 10.00,11.30, 12.45, 17.00

GORZKIE ŻALE: 16.15

WIELKI PONIEDZIAŁEK

                             8.00 Msza św. z nauką

                            10.00 Liturgia Słowa z nauką

                            16.00 Liturgia Słowa z nauką

                            18.00 Msza św. z nauką

WIELKI WTOREK - dzień pojednania

                             spowiedź 7.30 – 10.00,  15.00 – 18.00

                             8.00 Msza św. z nauką

                             10.00 Liturgia Słowa z nauką

                             16.00 Liturgia Słowa z nauką

                             18.00 Msza św. z nauką

WIELKA ŚRODA

                            8.00 Msza św. z nauką

                            10.00 Msza św. z nauką

                            16.00 Msza św. z nauką

                            18.00 Msza św. z nauką

                     Słowo Boże głosi o. Ireneusz, redemptorysta

Dzisiaj potrzeba nam Króla!

(Mk 11, 1.10)

(Mk 14, 15,47)

W tym roku, na wpół zamknięty charakter Niedzieli Palmowej, jeszcze bardziej odsłania jej głęboki sens. Z jednej strony radość uroczystego wjazdu Chrystusa do świętego miasta królów, do Jeruzalem, który uruchomił w mieszkańcach wizję króla, którego tak bardzo wtedy potrzebowali. Wydawało im się, że Jezus jest w stanie  tę wizję wypełnić, temu zadaniu sprostać, tak, jak tego oczekiwali. Rozumiemy ich znakomicie, bo też by się nam tak wydawało.

Odczytywana we wszystkich kościołach w liturgii czytań „Męka Pańska” zdaje się zupełnym zaprzeczeniem oczekiwań przywódczej roli Jezusa Chrystusa na tym świecie.

Czy tak jest naprawdę? Czy te wydarzenia zaprzeczają sobie? Dlaczego właśnie dzisiaj Kościół zestawia je ze sobą w jednej liturgii?

Spróbujmy poszukać odpowiedzi w jedynej bajce, jaka znalazła się Biblii. Opowiedział ją Jotam, syn Gedeona, jedyny spośród braci, który został przy życiu po mordzie dokonanym przez Abimeleka. Tenże, syn Gedeona i nałożnicy postanowił przez morderstwo przejąć władzę, do czego namówił swoich bogatych ziomków z Sychem. To do nich, stojąc na szczycie góry Garizim, Jotam skierował przedziwną opowieść:

”Posłuchajcie mnie, możni Sychem, a Bóg usłyszy was także. Zebrały się drzewa, aby namaścić króla nad sobą. Rzekły do oliwki: ”Króluj nad nami!” 

Odpowiedziała im oliwka: ”Czyż mam się wyrzec mojej oliwy, która służy czci bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?”

Z kolei zwróciły się drzewa do drzewa figowego: ”Chodź ty i króluj nad nami!” 

Odpowiedziało im drzewo figowe: ”Czyż mam się wyrzec mojej słodyczy i wybornego mego owocu, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?” 

Następnie rzekły drzewa do krzewu winnego: ”Chodź ty i króluj nad nami!”

Krzew winny im odpowiedział: ”Czyż mam się wyrzec mojego soku, rozweselającego bogów i ludzi, aby pójść i kołysać się ponad drzewami?”

Wówczas rzekły wszystkie drzewa do krzewu cierniowego: ”Chodź ty i króluj nad nami!”  Odpowiedział krzew cierniowy drzewom: ”Jeśli naprawdę chcecie mnie namaścić na króla, chodźcie i odpoczywajcie w moim cieniu! A jeśli nie, niech ogień wyjdzie z krzewu cierniowego i spali cedry libańskie” (Sdz 9, 7-15).

Ten tekst miał swoje znaczenie w tamtej historycznej sytuacji. Twarde przesłanie, że Abimelek nie nadaje się króla, a jego panowanie będzie miło dramatyczny koniec, zarówno dla niego, jak i dla możnych z Sychem, w całości się spełniło (por. Sdz 9, 22-57).

Ma ten tekst swoją ponadczasową mądrość. Jeżeli chcesz być władcą, chcesz być przywódcą, musisz zrezygnować ze swojej osobistej misji i całkowicie służyć innym. Jeśli nie umiesz dokonać takiej rezygnacji, nie sięgaj po władzę. Bo jeżeli to zrobisz, na pewno przegrasz. Znakomicie rozumiała to oliwka, drzewo figowe i krzew winny.

Ma ten tekst swoje mesjańskie znaczenie. Zwróciła mi na to uwagę pewna młoda katechetka. Właśnie cierniem ukoronowany Chrystus prawdziwy Bóg i prawdziwy Człowiek, zawisł na drzewie krzyża. Oddał wszystko to, co ludzkie z miłości do nas i śmiercią niewolniczą odkupił winy całej ludzkości. Spalił tym samym „cedry libańskie”, symbole ziemskiej władzy królewskiej i sam stał się jedynym prawdziwym władcą tego świata – cierniem ukoronowanym.

W tym kolejnym dniu osobliwej pandemii, którą nie do końca rozumiem, patrzę na Jezusa w cierniowej koronie i w Nim pragnę położyć całą moją ufność. Tylko z Nim nie przegram!

                                                                                          Ks. Lucjan Bielas

INTENCJE MSZALNE 29.03 – 04.04.2021

Wielki Poniedziałek 29.03

8.00 + Renata KOZUB od koleżanek i kolegów z SP nr. 6

18.00 + Daniel FLORKIEWICZ od mamy

18.00 + Grażyna BIGORA - gr. 29

Wielki Wtorek 30.03

8.00 + Renata KOZUB od rodz. Szwedów

18.00 + Władysław PAKUZA od wnuczek Magdaleny i Agnieszki z rodzinami

18.00 + Grażyna BIGORA - gr. 30

Wielka Środa 31.03

8.00 + Kazimierz PIEJKO od Jana i Marii Halota

8.00 + Daniel FLORKIEWICZ od brata z rodz.

18.00 + Helena FIGURA od męża

18.00 + Jan STAWIARZ w 13 rocz.

Wielki Czwartek 01.04

18.00 za kapłanów od Rady Parafialnej i grup modlitewnych

18.00 + Grażyna BIGORA

18.00 + Helena FIGURA

Wielki Piątek 02.04

10.00 Droga Krzyżowa

18.00 Liturgia Wielkiego Piątku

22.00 Droga Krzyżowa

Wielka Sobota 03.04

18.00 + Józef ŚWIĄTEK, Izabela Władysław ŚWIĄTEK, Kazimiera, Stanisław TROJANOWSCY

18.00 + Jan DANIEL od żony Augustyny (g.1)

18.00 + Kazimierz PIEJKO od żony

Uroczystość Zmartwychwstania Pańskiego 04.04

6.00 za siostry Róży MBW

6.00 + Bronisław ZIĘTEK od córki Jadwigi

6.00 + Józef WRÓBEL od żony i dzieci

8.30 za Agnieszkę LESIAK w 40 rocz. ur. o BB i opiekę MB od babci

10.00 + Stanisław KLIŚ od żony

11.30 + Jan DANIEL od córki z mężem (g.2)

12.45 za parafian - chrzcielna

17.00 + Kazimierz PIEJKO od syna Grzegorza z rodz.

Ogłoszenia Duszpasterskie – Niedziela Palmowa, 28.03.2021r.

            Obecne zarządzenia sanitarne pozwalają na przebywanie w kościele 40 osobom. Pozostałe osoby mogą przebywać na placu kościelnym, zachowując 1,5 metrowy odstęp.

            Rozpoczynamy dzisiaj rekolekcje wielkopostne.

            W Wielki Czwartek liturgia o g. 18.00 i adoracja Pana Jezusa w Ciemnicy do g. 22.00.

            W Wielki Piątek rano odwiedzamy chorych. Zgłoszenia w zakrystii. Droga Krzyżowa o g. 10.00 i 22.00. Liturgia W. Piątku o g. 18.00 i adoracja do 24.00.

            W Wielką Sobotę święcenie pokarmów od g. 9.00 do 12.00. Święcenie odbędzie się wzdłuż drogi parkingowej, najlepiej przy swoich samochodach. Święcenie pokarmów będzie odbywało się co 30 min.

Liturgia Wielkiej Soboty o g. 18.00. Przynosimy świece.

            Rezurekcja o g. 6.00.

            W poniedziałek drugi dzień świąt wielkanocnych.

            Prosimy Oazę Rodzin o wykonanie Ciemnicy, a młodzież o wykonanie Grobu Pańskiego.

            W tym tygodniu prosimy o sprzątanie kościoła parafian z ul. Grunwaldzkiej bl. 206.

INTENCJE MSZALNE 22 – 28.03.2021

Poniedziałek 22.03

7.00 + Bronisław WIŚNIEWSKI od syna z żoną

18.00 + Janina ZAPRZELSKA od brata Kazimierza z rodz.

18.00 + Grażyna BIGORA - gr. 22

Wtorek 23.03

7.00 + Bronisław WIŚNIEWSKI od siostry z mężem i rodz. z Nawojowej Góry

18.00 + Kazimierz STAWSKI od Mirosława Spyrka z rodz.

18.00 + Grażyna BIGORA - gr. 23

Środa 24.03

7.00 za Józefa z okazji ur. i w 1 rocz. ur. wnuczki Idy o BB i opiekę MB

7.00 + Stanisława STAŃCZYK w 1 rocz. od syna Wojciecha

18.00 + Grażyna BIGORA - greg. 24

18.00 + Andrzej IDŹKOWSKI od córki z rodz.

Czwartek 25.03

7.00 + Grażyna BIGORA - gr. 25

7.00 + Józef FIGURA od brata Kazimierza

18.00 za Dzieło Duchowej Adopcji o BB i łaskę wytrwania w modlitwach

Piątek 26.03

7.00 + Kazimierz PIEJKO od Franciszka Haloty z dziećmi

7.00 + Jerzy MROŻEK od rodz. ze Skawicy

7.00 + Grażyna BIGORA - gr. 26

18.00 + Lucja STRZELEC od córki z rodz.

Sobota 27.03

7.00 + Grażyna BIGORA - gr. 27

18.00 + Anna i Józef STEC od córek z rodzinami

18.00 + Kazimierz STAWSKI od pielęgniarek bloku operacyjnego J-rzno

Niedziela Palmowa 28.03

7.00 + Grażyna BIGORA - gr. 28

8.30 za rodz. Henryki i Franciszka JAŁOWIECKICH w 57 rocz. ślubu

8.30 + Kazimierz STAWSKI w 1 rocz. od wnuka i prawnuka

10.00 + Czesław PIEKARCZYK  w 3 rocz. od żony i syna z rodz.

11.30 + Bronisława FLORCZAK w 7 rocz.

12.45 za parafian - chrzcielna

17.00 + Bolesław WIŚNIOWSKI

Mam kuku na punkcie rolnictwa

(J 12,20-33)

Kto mnie odrobinę lepiej zna, wie, że to stwierdzenie nie jest tanią retoryką.

Przed kilku laty od mojego zaprzyjaźnionego rolnika z Bawarii, Emila, otrzymałem w prezencie słoik wypełniony ziarnami pszenicy. Pan Emil, który od lat prowadzi gospodarstwo eksperymentalne, a przy tym jest mężczyzną poważnie traktującym swoją relację z Bogiem, wyjął jedno z ziaren  i pokazując, oznajmił mi z całym przekonaniem, że jest ono dla niego jednym z najpiękniejszych i najważniejszych cudów. Pracując nad różnego rodzaju odmianami pszenicy, doskonale wie, że nikt na świecie nie jest i nie będzie w możności stworzenia ziarna, takiego, jakie  uczynił Bóg. Maleńkie ziarno, zawierające niepojętą siłę życia, jest więc zarówno dla rolnika, jak i dla każdego myślącego człowieka,  przestrzenią spotkania ze Stwórcą. Obserwując Pana Emila przez lata, widzę, jak codziennie pogłębia tę relację, uczestnicząc w Eucharystii, przyjmując Chrystusa pod postacią chleba i jak zmaga się, aby przekładać to spotkanie z Bogiem na relacje w swojej codzienności.

Słoik z ziarnami pszenicy dalej stoi na półce. Minęły lata i nic się w nim nie zmieniło. Nikt ziaren nie zmielił, nie zrobił mąki i nie upiekł chleba, nikt nie wrzucił ich w żyzną glebę, aby ukryty potencjał życia, w procesie obumierania wydał plon. Każde ziarno zostało w słoiku, na swój sposób samo.

To doświadczenie wpisuje się w odpowiedź, jaką dał Chrystus przez Apostołów Grekom, którzy przybyli do Jerozolimy oddać cześć Bogu, ale pragnęli koniecznie spotkać Jezusa. Nadeszła godzina, aby został uwielbiony Syn Człowieczy. Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Jeżeli ziarno pszenicy wpadłszy w ziemię, nie obumrze, zostanie tylko samo, ale jeżeli obumrze, przynosi plon obfity. Ten, kto miłuje swoje życie, traci je, a kto nienawidzi swego życia na tym świecie, zachowa je na życie wieczne. A kto by chciał Mi służyć, niech idzie za Mną, a gdzie Ja jestem, tam będzie i mój sługa. A jeśli ktoś Mi służy, uczci go mój Ojciec.  Przykład obumierającego ziarna był czytelny w ówczesnym świecie pogańskim. Rozumieli go Egipcjanie, Grecy, Rzymianie i Żydzi. Wszędzie widziano to, że życie ludzkie jest wkomponowane w normalny cykl natury, cykl obumierania i wydawania plonów. Tymczasem Jezus Chrystus – Wcielone Słowo Boga, wcina się w ten cykl natury ze swoim życiem, śmiercią i zmartwychwstaniem. Spotkanie z Nim i przyjęcie Go nadaje ludzkiemu życiu właściwy sens i ponadczasowy wymiar. To spotkanie ma swoją weryfikację.

8 kwietnia 1973 r. Sługa Boży Ks. Bp Jan Pietraszko w Kolegiacie św. Anny w Krakowie zauważył: „Zdarza się przecież – sami o tym wiecie – tak, że ludzie przychodzą na rekolekcje przed Wielkanocą, wysłuchują pewnej ilości mniej lub więcej ciekawych dysertacji, takich intelektualnych smaczków, zadowolą swoją pasję intelektualną, wychodzą mniej lub więcej zadowoleni, albo rozgrymaszeni, mówią: dobrze mówił, albo: trudno tego było słuchać, takie gadanie, no i mijają dwa sakramenty. To im nie jest potrzebne. Pewnemu zwyczajowi stało się zadość. O Panu Bogu coś usłyszeli, coś sobie pomyśleli, ale to najważniejsze minęli. Do tego jeszcze przychodzi ten pomocnik z boku, który dzisiaj twierdzi, że w imię posoborowej odnowy to już jest trochę inaczej i że można sobie to zaspokoić i wypełnić w innym układzie, sam na sam z Panem Bogiem, albo w jakimś zbiorowym nabożeństwie pokutnym, podczas gdy Chrystus mówi wyraźnie do  Apostołów: Weźmijcie Ducha Świętego. Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone,  a którym zatrzymacie, są im zatrzymane (J 20,22-23). Tu w tym sformułowaniu Chrystusowym nie ma miejsca na wyminięcia”.

Trudno nie zauważyć, że słowa Sługi Bożego wygłoszone niemal 50 lat temu, w dobie Covida – 19 mają swoją przedziwną aktualność. Przyjęcie Jezusa to nie same intelektualne zachwyty, lecz przeoranie swojego życia, co weryfikuje się w Sakramencie Pokuty i Eucharystii. Jeżeli się tego nie przepracuje, to pozostaje bycie ziarnem pszenicy o gigantycznym potencjale, samotnym i wyschniętym, pośród innych w jakimś słoiku na jakiejś półce historii tego przemijającego świata.

Czy tego tak naprawdę chcemy? 

                                                                                                              Ks. Lucjan Bielas