Czy to już koniec Solidarności?

(J 15, 1-8)

V Niedziela Wielkanocy w roku 2021 zapewne nie przypadkowo znalazła się między  1 a 3 maja. Nasze pierwsze skojarzenie, kiedy słyszymy 1 maja – to  Międzynarodowy Dzień Solidarności Ludzi Pracy obchodzony w wielu krajach od 1 maja 1890 r.  jako upamiętnienie wydarzeń w Chicago w 1886 r.  Starsze pokolenie wspomina uroczyste pochody, trybuny pełne działaczy jedynie słusznej ideologii i przewodnią ideę, którą kończył się napisany przez Karola Marksa i Fryderyka Engelsa Manifest Komunistyczny z lutego 1848 r. Proletariusze wszystkich krajów, łączcie się!

Niezmiernie trzeźwym głosem w społecznych napięciach XIX i XX w. był głos Kościoła Katolickiego, który szczególnie mocno wybrzmiał w encyklice  Rerum novarum, papieża Leona XIII z 15 maja 1891 r.  Podkreślając wagą problemu, Biskup Rzymu poddał wnikliwej krytyce zarówno socjalizm wypływający z liberalizmu, jak i  zaborczy imperializm gospodarczy. Sprawujący władzę w państwie są zobowiązani do zadbania o ochronę podstawowych praw ludzi  pracy. Kościół zaś przez powrót do ewangelicznych zasad życia  winien szczególnie intensywnie troszczyć się o odnowę moralną. Gdyby ten głos Leona XIII był  z większą powagą przyjęty przez duchowieństwo i wiernych, i gdyby świat uznał jego głęboką mądrość,  może historia uniknęłaby krwawych rewolucji i wojen. W ten głos Kościoła wpisuje się ustanowienie przez Piusa XII  w 1955 r dnia 1 maja jako wspomnienie św. Józefa rzemieślnika i powierzenie jego wstawiennictwu społecznych i gospodarczych napięć, które ciągle na nowy sposób, w nowych odsłonach targają ludzką rzeczywistością.

Dla wielu Polaków przygotowujących się w zawirusowanym czasie i w zawirusowanym myśleniu do narodowego święta, do  Uroczystości Najświętszej Maryi Panny Królowej Polski, jej przesłanie duchowe ma już niewielkie znaczenie. Ważniejszy jest wolny czas i możliwość na miarę ograniczeń, jakiegoś wyjazdu. Słowa, które Królowa, wskazując na Jezusa, kieruje do nas, a które są jedynym dla nas ratunkiem:  Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie (J 2,5), są już prawie niesłyszalne.  Tymczasem chcąc ratować naszą Ojczyznę, chcąc zachować właściwą równowagę społeczną, chcąc życie swoje spełnić, zachowanie tego polecenia Matki Chrystusa i naszej Matki, jest fundamentalne.

Dlaczego?

Wierząc w bóstwo Jezusa Chrystusa, tak jak wierzyła Maryja, oraz wypełniając Jego polecenia, tak jak je słyszymy w naszych sumieniach, znakomicie współpracujemy z Bogiem w dziele stwarzania. Do takiej współpracy, opartej na miłości Boga i bliźniego,  jesteśmy stworzeni. Uwolnieni przez Jezusa od grzechu możemy podjąć  pracę z przyjemnością i ze skutecznością przekraczającą nasz ludzki wkład. 

Znakomicie oddaje to dzisiejsza Ewangelia. Jezus Chrystus, Syn Boży, przypomina nam, że z miłości do nas podzielił nasz ludzki los, przyjmując na siebie prawdziwe człowieczeństwo. Trafnie określił to Sługa Boży bp. Jan Pietraszko, mówiąc o tym, że w Chrystusie w niepojęty dla umysłu człowieka sposób doszło do „zrośnięcia się Boga z człowiekiem w jedną całość, w jeden żywy, owocujący organizm”. Wsłuchując się w przypowieść Jezusa o winnym krzewie, natychmiast staje przed każdym z nas pytanie: jestem żywą cząstką tego Bosko-ludzkiego organizmu, albo już umarłą?

Stawiamy sobie, my Polacy, w tym całym kontekście społeczno-gospodarczo-politycznym pytanie: co zrobiliśmy z Solidarnością, ruchem, który był fantastyczną aplikacją Ewangelii w życie codzienne, jakże podzielonego społeczeństwa. Rewolucją, która nie była skierowana przeciwko nikomu, której hasłem było – Nie daj się zwyciężyć złu, ale zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21). Rewolucją, która była szansą niespotykanej w  dziejach narodowej odnowy i przywrócenia kultury pracy.

 I znów stawiamy sobie pytanie – czy żyjemy tą ideą tak, jak żył nią św. Jan Paweł II, jak żył  nią bł. ks. Jerzy Popiełuszko i wielu im podobnych, czy też idea rozminęła się z życiem? Przykładów takiej politowania godnej postawy mamy aż nadto, a może stać nas na to, aby poskładać się na nowo. Z Bogiem nie ma rzeczy niemożliwych!

                                                                                                   Ks. Lucjan Bielas

Poniedziałek 03.05 uroczystość NMP Królowej Polski

7.00 + Kazimierz PIEJKO od Ewy Mulki z rodz.

8.30 za Marie Teresę w dniu ur. o BB i opiekę MB

10.00 + Leszek KOT - greg. 3

11.30 za Martę PLUTA w 18 rocz. ur. o BB i opiekę MB od rodziców i babci

11.30 za Renatę i Wojciecha w 30 rocz. ślubu o BB i opiekę MB

12.45 + Tadeusz KASZA w 33 rocz.

17.00 + Maria FIGURA

Wtorek 04.05 św. Floriana

7.00 + Eustachy HALICA od Zakładu Pogrzebowego Orfeusz

18.00 + Leszek KOT – greg. 4

18.00 + Genowefa i Tadeusz WALAWENDER

I Środa 05.05 św. Stanisława Kazimierczyka

7.00 za Danutę Romanowicz w 90 rocz. ur. o BB i ulgę w cierpieniu od Bractwa św. Józefa

7.00 + Leszek KOT – greg. 5

18.00 zbiorowa za żyjących

I Czwartek 06.05 święto św. Apostołów Filipa i Jakuba

7.00 + Eustachy HALICA od rodz. Pilchów i Głowaczów

18.00 + Leszek KOT – greg. 6

18.00 + Józef RUSZCZAK w 25 rocz.

I Piątek 07.05 MB Łaskawej

7.00 + Leszek KOT – greg. 7

7.00 + Fryderyk ŻUREK od Jolanty i Zbigniewa Gierek

18.00 zbiorowa za zmarłych

Sobota 08.05 uroczystość św. Stanisława, Patrona Polski

7.00 za Ewę STUDZIŃSKĄ w 60 rocz. ur. o BB i opiekę MB

7.00 za Wandę i Marka NOSAL w 24 rocz. ślubu o BB i opiekę MB

18.00 + Leszek KOT – greg. 8

18.00 + Krystyna Stanisław PIETRUCH

VI Niedziela Wielkanocna 09.05

7.00 + Leszek KOT – greg. 9

8.30 za Martę z okazji ur. o BB i opiekę MB

8.30 za Emilię w 16 rocz. ur. o BB i opiekę MB

10.00 + Stanisław KLIŚ od żony

10.00 + Czesława MUSIAŁ w 4 rocz. od córki

11.30 + Fabian KURKOWSKI od żony Bogumiły

12.45 za parafian - chrzty

17.00 + Stanisław FILIPIAK w 6 rocz.

Ogłoszenia Duszpasterskie - V Ndz. Wielkanocna, 02.05.2021r.

            Trwa miesiąc poświęcony szczególnej czci NMP. Zachęcamy do udziału w nabożeństwach majowych. W niedziele o g. 16.30 , w dni powszednie o 18.00.

            Jutro 3 Maja. Uroczystość NMP Królowej Polski. Msze święte będą odprawiane tak jak w niedzielę.

            We wtorek wspominamy św. Floriana, patrona strażaków.

            W środę o g. 18.00 Msza św. zbiorowa za żywych.

            W czwartek adoracja wieczorna.

            W piątek przypada I piątek miesiąca. Spowiedź od g. 17.00. Będą się spowiadać także dzieci komunijne i ich rodzice. Msza św. w I piątek o g. 18.00 jako zbiorowa za zmarłych.

            W sobotę przypada uroczystość św. Stanisława, biskupa i męczennika – głównego patrona Polski.

            W tym tygodniu prosimy o sprzątanie kościoła rodziców dzieci komunijnych.

            Dziś w Głosie Parafialnym: o nabożeństwie Droga Światła, założycielu Oazy, objawieniach MB w Afryce, konkurs dla dzieci, intencje.

Pasterze, złodzieje i rozbójnicy

(J 10, 11-18)

Tytulatura Jezusa Chrystusa, tym różni się od wszystkich innych na tym świecie , że jest prawdą o Nim, a nie mniej lub bardziej zbiorem określeń, których często celem jest zaspokajania  próżności. Ta tytulatura Jezusa pozwala nam na jeszcze głębsze zrozumienie Jego i Jego misji, na odnalezienie siebie w przestrzeni, jaką On przez jej pełnienie dla nas stwarza.

I tak mówimy o Jezusie, że jest Synem Bożym i rzeczywiście nim jest, jednorodzonym i odwiecznym; mówimy o Nim, że jest królem i rzeczywiście nim jest, i to panującym nad wszechświatem; mówimy o Nim, że jest sługą i jest nim i to najbardziej ze wszystkich uniżonym; mówimy o Nim, że jest arcykapłanem i to też jest prawdą, bo składa Ofiarę najdoskonalszą ze wszystkich innych. Dziś Chrystus nazywa siebie „Dobrym Pasterzem”. Czyni to z pokorą, bo taka jest prawda o Nim. Wydaje się, że właśnie ta prawda o Jezusie i Jego misji jest nam dziś szczególnie potrzebna.

Aby lepiej zrozumieć tytuł Dobry Pasterz, trzeba popatrzeć na kontekst dzisiejszej Ewangelii. Zaskakujące jest to, że zanim Chrystus określi siebie jako pasterz, to nazwie siebie bramą owiec (J 10,7). Tylko przez nią można dostać się pod opiekę Dobrego Pasterza. Są jednak tacy, którzy z pominięciem bramy próbują się do owczarni dostać – wdzierają się inną drogą (J 10,1). W dosłownym tłumaczeniu z greki oznacza to tych, którzy wspinają się na ogrodzenie, aby przez nie przejść. To złodzieje i rozbójnicy, którzy nie mają prawa wejść do owczarni, ale próbują się dostać. Papież Benedykt XVI stwierdził, że owo wspinanie się, oznacza również karierowiczów. Dotyczy to zarówno tych, którzy do swojej kariery politycznej, biznesowej itp. wykorzystują Kościół Chrystusowy, jak i tych, którzy kapłaństwo, pojmują jako drogę życiowego awansu, który z prawdziwą służbą nic nie ma do czynienia.  Na wzór Jezusa nazywają siebie pasterzami, ale z Jezusem nie mają wiele wspólnego. Papież Benedykt zaznacza z całą mocą, że jedyną drogą do awansu na urząd pasterza w Kościele Chrystusowym – jest krzyż. Słowa Jezusa: życie moje oddaję za owce, są podstawą i wytyczną dla wszystkich pasterzy w Jego owczarni.

Coraz częściej słyszymy, że ze strachu przed chorobą, kapłani odmawiają posługi duszpasterskiej. Są to niestety rozbójnicy i złodzieje. To, co czynią, jest największą podłością! Niestety zawsze w Kościele tacy byli i będą. Jezus o nich wie i paradoksalnie przez nich też działa, a sakramenty przez nich udzielana są ważne. Wszechmocny Jezus jest ponad ludzką głupotą. Świadomi tego, nie możemy z powodu ich żałosnej działalności, rezygnować z owczarni Jezusa i z Niego samego, jako Dobrego Pasterza.  Po to dostaliśmy oczy, uszy i rozum, aby ponad tym całym bałaganem w świecie, Jego zobaczy, Jego usłyszeć i do Niego się przyłączyć, na Jego warunkach.

Dziękuję Ci  Jezu – Dobry Pasterzu, że w tym całym naszym pogubieniu jesteś z nami. Dziękuję za Twoją obecność, za Twój głos, za przestrzeń wokół Ciebie, gdzie czuję się bezpieczny. Dziękuję za każdego Twojego pasterza, który przede mną nie ucieka i jest gotów oddać za mnie życie.                                                                                                

                                                                                                       Ks. Lucjan Bielas

Poniedziałek 26.04

7.00 + Maciej KACZMARZYK od dyspozytorów Firmy Piomar

18.00 + Jan DANIEL od Stanisławy i Władysława Kapałka

18.00 + Marian WRÓBLEWSKI od Anny Świątek

Wtorek 27.04

7.00 za Kingę w 40 rocz. ur. o BB i opiekę MB

7.00 za Elżbietę i Kazimierza w 3 rocz. ślubu dziękczynno-błagalna o łaski na kolejne lata

18.00 + Jan DANIEL od Krystyny i Henryka Bartos

18.00 + Tadeusz KUFEL

Środa 28.04 św. Ludwika Grignion de Montfort

7.00 + Kazimierz PIEJKO od Magdy Domki z rodz.

7.00 + Władysław PAKUZA od rodz. Kucharskich

18.00 + Jan DANIEL od Doroty i Romana Jasiura z rodz.

Czwartek 29.04 św. Katarzyny Sieneńskiej Patronki Europy

7.00 + Jan DANIEL od Małgorzaty i Grzegorza Jasiura z synem

18.00 + Tadeusz PĘDZIKIEWICZ w 8 rocz.

18.00 + Bolesław KOSIARSKI w 12 rocz. od żony

18.00 + Stanisław RAK od sąsiadów z bloku Górników z Danuty 23

Piątek 30.04 św. Piusa V

7.00 + Kazimierz PIEJKO od rodz. Dymków

7.00 + Rozalia ŻAK od prawnuka Oliwiera z rodz.

18.00 o światło DŚ na czas egzaminów dla Tomasza od rodziców

18.00 + Jan DANIEL od Krystyny i Aleksandra Kuliga z córką

I Sobota 01.05 św. Józefa Rzemieślnika

7.00 + Leszek KOT - greg. 1

18.00 o BB i opiekę dla członków Róży MB Fatimskiej

18.00 + Jan DANIEL od Marii Pakos

V Niedziela Wielkanocna 02.05

7.00 + Józefa Kazimierz ŚLIWIŃSCY

8.30 + Leszek KOT - greg. 2

8.30 + Paweł MAZUREK od LSO

10.00 za Honoratę w 16 rocz. ur. o BB i opiekę MB

11.30 + Kazimierz PIEJKO od wnuka Stanisława

12.45 + Helena Karol KACZKA

12.45 + Helena Stanisław KOZAKIEWICZ

17.00 + Jan DANIEL od Agnieszki i Mariusza Karkoszka z rodz.

Bezpieczna bliskość

(Łk 24, 35-48)

W jednej z internetowych dyskusji, dotyczącej aktualnych przemian społecznych, znany psychiatra stwierdził, że niebezpiecznie przesunęły się akcenty w naszych ludzkich relacjach. Mówiąc chory człowiek, akcentujmy słowo – chory, a przecież to nie przymiotnik, lecz podmiot – człowiek, jest najważniejszy. To przesunięcie akcentu w potocznym języku oraz idące za tym zmiany w zachowaniu, powodują utratę niesłychanie ważnej dla ludzi relacji, a mianowicie – utratę bliskości. Dystans, maseczki, zdalne nauczanie, zdalna praca, teleporady medyczne, izolacja i kwarantanny wprowadzane w imię wyższego dobra odpowiedzialności za swoje i drugich zdrowie, mają swoje działanie uboczne – utratę bliskości. Do tego dochodzi Msze św. online, Komunia św. duchowa i odłożenie Sakramentu Pokuty na bezpieczniejsze czasy, czyli również i z  Panem Bogiem – utrata bliskości.

Wielu ma tę świadomość, że zniewolenie zatomizowanej i zastraszonej społeczności jest bardzo łatwe i wydaje się, że na tym etapie stało się to faktem.

Może ktoś słusznie powiedzieć – człowieku, po co to mówisz? Przecież my to wszystko wiemy, a i tak  nic nie możemy zrobić. Może się to kiedyś samo skończy – poczekajmy.

A może trzeba popatrzeć na to jeszcze inaczej. Może jesteśmy dziś jak Apostołowie w Wieczerniku. Jezus staje pośród nas i mówi: „Pokój wam”. Zatrwożonym i wylękłym zdaje się, że widzimy ducha. Lecz On mówi do nas: „Czemu jesteście zmieszani i dlaczego wątpliwości budzą się w waszych sercach? Popatrzcie na moje ręce i nogi: to Ja jestem. Dotknijcie się Mnie i przekonajcie: duch nie ma ciała ani kości, jak widzicie, że Ja mam”. A potem pokazuje nam swoje rany na nogach i rękach, atrybuty Jego uwielbionego ciała. I ciągle niedowierzających zaprasza do stołu, i już nie ryba pieczona jest na nim, lecz On sam pod postacią chleba i wina. Bliżej Chrystusa, bliżej Boga i bliżej człowieka na tym świecie być nie  można.

Dla wielu to rozważanie nie ma sensu i jest tylko niezrozumiałą, pustą grą sów. Dla niewielu zaś jest to fakt, za który są gotowi oddać życie. W tej oczyszczającej bliskości doświadczają mocy, która daje wewnętrzny pokój i pozwala z miłością wyjść na ulice pogubionego i zniewolonego świata.

Niespełna 2000 lat temu, Apostołowie wyszli z Wieczernika na ulice Jerozolimy, Antiochii, Rzymu i innych miast i wiosek. Zachowując ówczesny porządek społeczny, przez wewnętrzną bliskość z Jezusem, przemieniali zniewolony antyczny świat. Fakt, że to się udało tej mniejszości,  jest niezaprzeczalnym cudem wpisanym w historię ludzkości. Dzisiaj  my  możemy  wyjść na ulice naszych miast i wiosek.  Zachowując aktualny porządek społeczny, możemy, przez wewnętrzną bliskość z Jezusem, przemienić zniewolony współczesny świat.

 Jezu przymnóż mi wary, abym był jeszcze bliżej Ciebie i człowieka!

                                                                                           Ks. Lucjan Bielas